[ Pobierz całość w formacie PDF ]
cjach estetycznych i ideowych, rozmaicie interpretujący i oceniają- cy poezję Leśmiana. Omówienia Napoju cienistego ukazały się w większości zna- czących pism literackich i kulturalnych tego czasu, takich jak pion , tygodnik Ilustrowany , Wiadomości Literackie , Ruch Literacki , %7łycie Literackie , poznańska Kultura , w poczyt- nym dodatku literackim do IKC , w Okolicy poetów Czernika i w pierwszym numerze nowego Ateneum pod redakcją Napier- skiego. Recenzje zamieściły również periodyki lewicowe ( sygna- ły , Nasz Wyraz i Nowa Kwadryga ), endecka Myśl Narodo- wa , syjonistyczny Nasz Dziennik , ponadto zawsze przychylne Leśmianowi Kurier poranny , Kurier Warszawski , Gazeta pol- ska i Czas . Ogłoszenie Napoju cienistego zbiegło się w czasie z publikacją tomów poetyckich m.in. staffa, tuwima, Iłłakowiczówny i Wie- rzyńskiego. Rzadko się zdarza, żeby prawie jednocześnie tylu naj- wybitniejszych poetów opublikowało poważne rozmiarami zbiory utworów. Istny turniej poetów, w każdym razie okazja do porów- nawczego ich omówienia 59 komentował tę zbieżność Zawodziń- ski, konfrontując książkę Leśmiana z Barwą miodu staffa i Treścią gorejącą tuwima. podobnego zestawienia dokonał nieco wcześ niej Fryde w szkicu Klasyk i dwaj romantycy (klasyk to oczywiście staff), poetówakademików porównywali też Michalski (Poezja Le- śmiana i Staffa), troczyński (Na akademickim Parnasie) i Helena Radziukinasówna (Dwie Muzy). Od Treści gorejącej i Napoju cie- 59 K.W. Zawodziński, Parada poetów, Wiadomości Literackie 1937, nr 23. 52 1. Rytm recepcji nistego rozpoczął jeden z przeglądów poetyckich sinko, taki sam układ recenzji (Janiny Kulczyckiejsaloni o tuwimie i Janiny Ro- snowskiej o Leśmianie) przyjęło %7łycie Literackie . porównania, nawet jeśli wypadały dla Leśmiana niekorzystnie, świadczą o wyso- kiej randze, jaką przyznawano jego twórczości. stałym motywem recenzji było jednakże zdziwienie. Jak się okazało, niemal wszyscy oczekiwali kontynuacji Aąki zmiana to- nacji (pesymizm, groteska etc.) zaskoczyła, a niekiedy nawet roz- czarowała krytyków. pojawiły się głosy o zmanierowaniu, o wy- czerpaniu poetyki. Niezależnie jednak od uwag krytycznych Napój cienisty stał się dość głośnym wydarzeniem literackim. Również w 1936 roku w serii Biblioteka Miłośników Książ- ki wznowiona została powieść fantastyczna Przygody Sindbada %7łeglarza. Jako że skład odbył się w Głównej Księgarni Wojskowej, pierwsza nota o książce ukazała się w periodyku Naród i Wojsko , dopiero w następnym roku pojawiły się trzy dalsze recenzje, w tym niewielki artykulik Aaszowskiego w Nowej Książce . Anonimo- wy recenzent Bluszczu rekomendował pozycję jako opowieści interesujące żywo zarówno dorosłych, jak i małych oraz podkre- ślał jej wartość prawdziwie bibliofilską (za sprawą pięknej opra- wy plastycznej). Charakterystyczna jest uwaga otwierająca recen- zję: Wszyscy znamy Bolesława Leśmiana jako znakomitego poetę, natomiast jego utwory prozą, mimo że są one również niepośled- niej miary, poszły w niepamięć 60. Reedycja książki nie wpłynęła wszakże na zmianę jej pozycji w kanonie dzieł Leśmiana Przygody Sindbada %7łeglarza wraz z Klechdami sezamowymi utrzymały status marginaliów. pójście w niepamięć jeszcze wielokrotnie miało stać się udziałem tej prozy. 60 Z książek, Bluszcz 1937, nr 2. Nekrologi 53 Nekrologi Wieczorem 5 listopada 1937 roku radio podało wiadomość o nagłej śmierci Leśmiana; następnego dnia w prasie zaczęły ukazy- wać się nekrologi pierwszy, podpisany przez Wacława Grubińskie- go, zamieścił Kurier Warszawski . W roku 1937 w prasie codzien- nej i w periodykach kulturalnych ukazało się prawie trzydzieści mniej lub bardziej obszernych nekrologów oraz artykułów okolicz-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plmew.pev.pl
|