Hesse Hermann S

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

pewności, to prawda. Czasem, przez moment albo przez cały dzień, czułem w sobie
pewność, tak jak się czuje życie w swoim sercu. Owszem, były takie myśli, ale nie
potrafiłbym ci ich przekazać. Widzisz, Gowindo, jedna z tych myśli jest taka: mądrości
nie daje się przekazać.
Gdy mędrzec stara się przekazać jakąś mądrość, brzmi to zawsze jak głupstwo.
To chyba żarty rzekł Gowinda.
Nie, to nie żarty. Opowiadam ci tylko, do czego doszedłem. Można
przekazywać wiedzę, ale nie mądrość. Mądrość można znalezć, można nią żyć, można
się na niej wspierać, można dzięki niej czynić cuda, ale wypowiedzieć jej i nauczać nie
sposób. Domyślałem się tego już jako chłopak i to właśnie odsunęło mnie od
nauczycieli. Dokonałem pewnego odkrycia, Gowindo, które ty znowu uznasz za żart
albo za błazeństwo, ale to najbardziej cenna z moich myśli. Oto przeciwieństwo każdej
prawdy jest równie prawdziwe! Prawdę można przecież wypowiedzieć i ubrać w słowa
tylko wtedy, gdy jest to prawda jednostronna. Wszystko, co ma postać myśli i daje się
wyrazić słowami, jest jednostronne, jest połowiczne, brakuje mu całości, dopełnienia,
jedności. Gdy wzniosły Gautama nauczał o świecie, musiał go podzielić na sansarę i
nirwanę, na złudzenie i prawdę, na ból i wyzwolenie. Inaczej się nie da, kto chce
nauczać, nie ma przed sobą innej drogi. Ale sam świat, to, co jest wokół nas i w nas w
środku nigdy nie jest jednostronne. %7ładen człowiek ani żaden uczynek nie należy
całkowicie do sansary ani do nirwany, żaden człowiek nie jest do końca grzeszny ani
święty. Tak się wydaje, owszem, ponieważ ulegamy złudzeniu, iż czas jest czymś
rzeczywistym. Czas nie jest czymś rzeczywistym. A jeśli czas nie jest rzeczywisty, to i
ta odległość, jaka zdaje się dzielić świat od wieczności, cierpienie od szczęścia, zło od
dobra, jest tylko złudzeniem.
Jakże to? spytał niespokojnie Gowinda.
Posłuchaj mnie, mój miły, słuchaj mnie dobrze! Grzesznik, taki jak ja i taki
jak ty, jest grzesznikiem, ale kiedyś znowu złączy się z brahmanem, osiągnie kiedyś
nirwanę, będzie buddą i teraz zobacz: to kiedyś" jest złudzeniem, jest tylko
przenośnią! Naprawdę bowiem nie jest tak, że grzesznik przebywa jakąś drogę, by
stać się buddą, nie staje się nim w trakcie rozwoju, choć nasz umysł nie potrafi sobie
tego inaczej wyobrazić. Nie, w grzeszniku jest już teraz dzisiaj przyszły buddą, cała
jego przyszłość już w nim jest zawarta i w tym grzeszniku, w sobie samym, w każdym
człowieku należy wielbić przyszłego, możliwego, ukrytego buddę. Zwiat, przyjacielu,
nie jest doskonały ani też nie zbliża się powoli do doskonałości, nie: jest doskonały w
każdej chwili, wszelki grzech zawiera w sobie już łaskę, każde dziecko nosi w sobie
starca, każdy noworodek śmierć, każdy umierający wieczne życie. Nikomu z ludzi nie
jest dane ocenić, jak daleko inny zaszedł na swej drodze, w zbóju i hulace czeka już
budda, w braminie czeka zbój. Głęboka medytacja pozwala ci znieść czas, widzieć
naraz wszelkie życie niegdysiejsze, obecne i przyszłe, i wtedy wszystko jest doskonałe,
wszystko jest brahmanem. Dlatego wszystko, co jest, zdaje mi się dobre, śmierć na
równi z życiem, grzech na równi ze świętością, roztropność na równi z głupotą,
wszystko musi być takie, jakie jest, potrzeba tylko mojej zgody, mojej dobrej woli,
mojego przyzwolenia, a wszystko jest dla mnie dobre, może mnie tylko wesprzeć, nie
może mi szkodzić. Na własnym ciele i duszy doświadczyłem, że potrzeba mi było
grzechów, potrzebna mi była rozpusta, chciwość, próżność i najstraszniejsze
zwątpienie, aby nauczyć się uległości, aby pokochać świat, aby nie porównywać go z
jakimś przez siebie wymarzonym, wyobrażonym światem, z wymyślonym jakimś
rodzajem doskonałości, tylko zostawić go takim, jakim jest, i kochać go i cieszyć się,
że do niego należę. Takie między innymi są moje odkrycia, Gowindo.
Siddhartha pochylił się, podniósł z ziemi kamień i ważył go w dłoni.
Oto mówił bawiąc się jest kamień, a w jakimś określonym momencie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne