[ Pobierz całość w formacie PDF ]

chciałem poprowadzić ten przypadek do końca. Po tygodniu zjawił się u mnie zniechęcony i w złym
nastroju. Znowu dopadła go ta przykra dolegliwość. Szybko znalezliśmy przyczynę.
Kiedy szykował się do występu, jego żona zauważyła, że chrypka znikła, ale zdziwiona
powiedziała: "Nie mogę w to uwierzyć, że jesteś rzeczywiście zdrowy. Założę się, że chrypka i tak
wróci". Richard uległ sugestii i dolegliwość rzeczywiście wróciła. Najwidoczniej był osobą, na którą
łatwo można wywrzeć wpływ. Ponownie opuścił mój gabinet wolny od przykrej dolegliwości. Ponad
miesiąc nie dawał znaku życia. Potem dowiedziałem się od jego agenta, że po kilku dniach chrypka
wróciła, a on poczuł się bezradny i stracił wszelką nadzieję na wyleczenie.
Bardzo prawdopodobne, że nawrót dolegliwości miał jeszcze inne powody. Richard twierdził, że
jest zdrowy, przynajmniej przejściowo. Wiedział już, że chrypka miała podłoże psychologiczne.
Powstała więc podświadoma potrzeba cierpienia. Wmawiał sobie, że dalsze leczenie jest bez sensu.
Jest to klasyczny przykład pokazujący, dlaczego niektórzy pacjenci przerywają terapię i bezskutecznie
wędrują od lekarza do lekarza. Wyleczenia szukają tylko na poziomie świadomości. Tymczasem
podświadomie potrzebują swojego symptomu.
Powtórzenie metody samoleczenia
Poznanie samego siebie nie jest łatwe. Nie można w ciągu jednej nocy zmienić przyzwyczajeń, z
którymi żyło się przez wiele lat. Niektóre cele osiągamy bardzo szybko, ale samoleczenie zawsze trwa
długo. Cele, jakie sobie stawiamy, mogą się bardzo różnić między sobą. W takiej sytuacji lekarz nie
zawsze będzie umiał dać nam trafne wskazówki. Dlatego najlepiej nauczyć się metody samodzielnego
leczenia.
Niektórzy odczuwają potrzebę zmiany swojego sposobu myślenia oraz potrzebę kontrolowania
swoich uczuć. Inni marzą oprócz tego o przezwyciężeniu wewnętrznych konfliktów i innych
trudności. Jeśli cierpisz na jakąś psychosomatyczną chorobę, z pewnością chcesz się od niej uwolnić i
odzyskać dobre samopoczucie. Kryje się za tym pragnienie szczęścia i sukcesu. W zasadzie we
wszystkich tych sytuacjach można użyć jednej metody, którą, w zależności od przypadku, zmieniamy
jedynie w drobnych szczegółach.
Dzięki lekturze tej książki zdobyłeś bogatą wiedzę o podświadomości. Nauczyłeś się też metod, za
pomocą których możesz na nią wpływać oraz metod osiągania postawionych sobie celów.
Przygotowanie jest pierwszym krokiem do samoleczenia
Zastosuj odpowiednią metodę, ale najpierw spróbuj się rozluznić. W wielu przypadkach przynosi
to korzyść, ponieważ, jak twierdzi dr Wolpe, pacjenci robią o wiele większe postępy, kiedy nauczą się
właściwie odpoczywać. Całkowite rozluznienie ułatwia też opanowanie autohipnozy.
Po lekturze tej książki powinieneś odrzucić kilka wcześniejszych obaw co do hipnozy. Powtórzmy
jeszcze raz to, co już tu zostało powiedziane: autohipnoza przyspiesza postępy w leczeniu (nie zawsze
jednak można to osiągnąć przy zastosowaniu opisanych tutaj metod) i ułatwia osiągnięcie celu.
Za pomocą kilku opisanych tu metod samoleczenia możesz poprawić zaniżoną samoocenę i
uwolnić się od kompleksu niższości. Jeśli dokucza ci trema, będziesz mógł się jej pozbyć.
Jedną z moich najbardziej interesujących pacjentek była zmarła przed laty Marilyn Monroe.
Nikomu nie trzeba jej przedstawiać. Trafiła do mnie dzięki lekarzowi zaprzyjaznionemu zarówno ze
mną, jak i z nią. Było to parę lat przed tym, zanim została gwiazdą. Już wtedy dostawała propozycje
ról filmowych. Jednak zupełnie nie mogła się odnalezć na planie. Kiedy tylko nadchodził moment,
gdy musiała wypowiedzieć swoją kwestię, strach paraliżował jej umysł i ciało. Nie potrafiła
wypowiedzieć ani słowa i zrobić najmniejszego ruchu. Była ładna i utalentowana, a mimo to żaden
reżyser nie mógł sobie pozwolić, aby zaangażować kogoś, kto cierpi na wprost chorobliwą tremę. Stan
ten bierze się zazwyczaj z niewiary we własne siły i braku zaufania do siebie. Niekiedy ma to związek
z jakimś przeżyciem z dzieciństwa, np. ze szkolnym przedstawieniem, kiedy dziecko zapomniało
tekstu albo bardzo się bało.
Tak było również z Marilyn Monroe. Odwiedziła mnie osiem razy. Po zakończonej terapii
niebawem zaczęła dostawać role. Całkowicie pozbyła się tremy. Wkrótce została gwiazdą o światowej
sławie.
Przeprowadzenie programu
To naturalne, że każdy, kto wezmie tę książkę do ręki, zacznie ją czytać od rozdziału, który
dotyczy jego choroby. Byłby to jednak błąd znacznie utrudniający przeprowadzenie programu.
Powinieneś zaznajomić się najpierw z jakimś swoim mniej ważnym problemem, który znajduje się na
liście pasywów, a kiedy opanujesz już autohipnozę, następnym krokiem powinna być poprawa
samooceny. Gdy poprawisz lub całkowicie zmienisz negatywne cechy swojego charakteru oraz błędne
nawyki myślowe, zacznij kształtować pozytywny obraz własnej osoby.
Jeśli uwolniłeś się już od emocjonalnych kłopotów, a mimo to cierpisz na jakąś dolegliwość
psychiki, spróbuj znalezć jej przyczyny. Jeśli jednak przypadłość wydaje ci się poważna, powinieneś
zaniechać autoterapii i udać się po poradę do lekarza specjalisty.
Staraj się przyzwyczaić do pozytywnego myślenia. To zaprowadzi cię szybciej do celu. Spróbuj
również pod innymi względami myśleć bardziej zdyscyplinowanie i skorygować złe cechy swego
charakteru. Podejmuj bardziej zdecydowanie decyzje. Rozwiąż najpierw mniej ważne problemy,
potem przejdz do trudniejszych, a na koniec zostaw sobie ten, który dręczy cię najbardziej. Przy
problemach mniej ważnych nie napotkasz wewnętrznych oporów. Każdy sukces doda ci skrzydeł i
rozwieje twoje wątpliwości. Zacznij program samoleczenia od unormowania oddechu!
Opracuj plan postępowania
Najlepiej będzie, gdy od początku ustalisz sobie dokładnie, o której godzinie w ciągu dnia chcesz
zająć się samoleczeniem. Inaczej zawsze znajdziesz coś innego do roboty i zamiast sobie pomagać,
będziesz tracił czas na sprawy, które w danym momencie wydadzą ci się ważniejsze. Może to być
podświadome omijanie problemów, które cię właśnie trapią. Nawet jeśli poświęcisz na samoleczenie
dwie albo trzy godziny w tygodniu, ustal dokładnie czas i nie odstępuj od tego. Chodzi o to, ażeby
zajęcie to utrwaliło się jako twój stały zwyczaj.
Aby samoleczenie powiodło się, zastosuj ideomotoryczną metodę zadawania pytań. Jest to
konieczne. Nie zapomnij o siedmiu najczęściej występujących czynnikach. Kilka z nich odgrywa
ważną rolę zarówno w zaburzeniach stanów emocjonalnych, jak również w wielu chorobach
organicznych. Wypisz na kartce te siedem przyczyn i spoglądaj na nie od czasu do czasu, żeby żadnej
nie przeoczyć. Jeśli występuje jednocześnie kilka przyczyn, to symptom zniknie dopiero wtedy, gdy
odkryjesz wszystkie. Prześledz więc w duchu rozmaite możliwości i poproś podświadomość, aby
pomogła ci zanalizować sytuację. Zasugeruj jej, żeby zmieniła negatywne nastawienie do problemu i
zmniejszyła dokuczliwość objawu. Będzie to dla świadomości bodziec do przyjęcia nowych
informacji. Możesz się przekonać, że zadawanie pytań techniką ideomotoryczną jest fascynujące i
niezwykle ciekawe. Zanim ustalisz, jakie ruchy wahadełka oznaczają poszczególne odpowiedzi,
wyjaśnij cały ten proces innej osobie i niech ona potrzyma wahadełko. Teraz ty będziesz wpływać na
jej podświadomość i pokażesz, jak wygląda odpowiedz "tak", "nie" itd.
Jeśli zobaczysz, że działa to na inną osobę, łatwiej przyjdzie ci wywołać podświadome odpowiedzi [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • mew.pev.pl

    		•