|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
były takie... pociągające. A sir Elliot miał naprawdę nienaganne maniery.
Oczywiście, pomyślała Letty, z wysiłkiem tłumiąc entuzjazm, w takim
miejscu można bez przeszkód ćwiczyć się w eleganckiej powściągliwości.
Gdyby sir Elliot miał wygłosić więcej niż kilka zdań, zapewne szybko
zapadłoby milczenie.
Siedziała teraz na skraju ławeczki, tak że widziała profil sir Elliota. Ostat
nie promienie zachodzącego słońca ślizgały się po powierzchni jego oczu,
okolonych czarnymi gęstymi rzęsami. Wyraźny zarys ust i zdecydowana
linia szczęki były podświetlone słońcem. Ale to nos zdradzał pochodzenie.
To był zgrabny, mocny nos. Prosty, agresywny, z rozszerzonymi noz
drzami. Z takim nosem można było patrzyć na innych z góry. Zapewne
właśnie tak patrzyli jego przodkowie na jej przodków.
Ta myśl otrzeźwiła Letty. Usta zadrgały jej i smutkiem, i rozbawieniem.
Jeśli poza katastrofalnym poczuciem humoru miałajeszcze choć odrobinę
zdrowego rozsądku, powinna omijać sir Elliota z daleka. Zdążyła już za
uważyć, że on jeden nie uległ czarowi lady Agathy Whyte, która przybyła,
by przygotować wesele Bigglesworthów. Mógł zwrócić uwagę na jakieś
jej towarzyskie potknięcia.
Gdy powóz znów podskoczył na wybojach, Mikrus, niedawno prze
chrzczony na Pimpusia, spadł na podłogę. Eglantyna cmoknęła współczu
jąco. Mikrus natychmiast wykorzystał okazję, wskoczył jej na kolana i spoj
rzał żałośnie w oczy.
Eglantyna popatrzyła oczarowana. Z głębokim westchnieniem Mikrus
ułożył głowę na jej piersi. Biedaczka nie miała wyjścia. Pies wyćwiczył
swoje rozbrajające spojrzenie na najtwardszych sercach w teatrze. Eglan
tyna po chwili wahania zaczęła głaskać go po łebku.
Oto kolejny śmiertelnik trafiony strzałą miłości do psa! -pomyślała Letty
o najnowszym podboju swojego towarzysza i zajęła się planem, który przy
szedł jej do głowy, gdy usłyszała, jak Eglantyna mówi o rzeczach lady
Agathy.
Jedyną przeszkodą mógłby być list od lady Agathy, wyjaśniający, że
właśnie spędza miesiąc miodowy. Ten list i tak w końcu nadejdzie.
Nie trzeba było dużej wnikliwości, by zauważyć, że lady Agatha jest
kobietą z zasadami, co zresztą czyniło ją bezbronną wobec takich osób jak
Letty. Zawsze można było przewidzieć jej zachowanie. Lecz zanim list
nadejdzie, upłyną jeszcze trzy lub cztery dni, a wtedy Letty będzie już
daleko.
Mimo wszystko Letty była zadowolona, że nie zobaczy rozczarowania
Eglantyny. Dla tej miłej kobiety weselne przygotowania były bardzo waż
ne.
Letty bezlitośnie zdusiła wyrzuty sumienia. Ci ludzie z pewnością nie
potrzebowali rzeczy lady Agathy, a Letty bardzo się one przydadzą. W su
mie Bigglesworthowie nic na tym nie stracą, że wzięli ją za lady Agathę,
a Letty dużo zyska.
Jeżeli tylko jej się uda. A uda się, jeżeli będzie ostrożna. I będzie trzy
mać się z dala od przystojnych mężczyzn z szerokimi ramionami, smukły
mi dłońmi i ładnymi oczami, na których dnie żyło jeszcze wspomnienie
śmiechu.
Dlaczego tylko wspomnienie? - zastanawiała się.
Eglantyna dotknęła jej ramienia, rozpraszając te głupie myśli.
- Już prawie jesteśmy na miejscu, lady Agatho. Niech pani patrzy, oto
Hollies.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plmew.pev.pl
|
