Eo Capek, Karel Nau fabeloj

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

al mi la korvo el Karl�tejn. Sed la homoj nomas tiujn an-
�elajn ovojn iel alie, simile kiel metro a� muntisto,
mentoro a� motoro a� iel simile.
Meteoroj, diris la merlo.
Jes, konsentis la sturno. Tiam ankora� la birdoj ne
sciis flugi, sed kuradis surtere kiel kokinoj. Kaj vidante
92
NA� FABELOJ
eLIBRO
fali el la �ielo an�elan ovon, ili diris al si, ke ili volus �in
elkovi, por vidi, kia birdo elovi�os el �i. Kaj tio estas ver-
vera vero, �ar tiel �in diris la korvo. Foje vespere �us ili
parolis pri tio, kiam tute proksime post arbaro bum! el
la �ielo falis ora kaj brilanta ovo, nur �i siblegis. Tiam
�iuj tien ekkuris, plej anta�e cikonio, �ar �i havas la plej
longajn krurojn. Kaj la cikonio trovis la oran ovon kaj
prenis �in en la manojn; sed la ovo pro la falo estis tute
arda, tiel ke cikonio brulvudnis siajn amba� manetojn,
sed tamen nun �i alportis la ardantan ovon inter la bir-
dojn. Poste rapide hop! �i saltis en akvon, por malvarmi-
gi siajn bruldolorajn manetojn. Tial ekde tiu tempo la
cikonioj vadas an akvo por malvarmigi siajn grefetojn.
Tion rakontis al mi tiu korvo.
Kaj kion plu lli rakontis? demandis la regolo.
Poste, da�rigis la sturno, albalanci�is sova�a anse-
ro, por elkovi la ardantan ovon. Sed la ovo estis ankora�
tute inkandeska, tiel ke la ansero brulvundis sian ventre-
ton kaj devis salti en fi�lagon por malvarmigi sian ven-
treton.
Tial la anseroj �is nun na�as kun la ventreto sur la
akvo. Kaj poste venis unu birdo post alia kaj eksidis sur
la an�ela ovo, por �in elkovi.
�u anka� regolo? demandis la regolo.
Anka�, diris la sturno. �iuj birdoj de la mondo si-
dis sur la ovo, por elkovi �in. Nur kiam ili diris al la ko-
93
NA� FABELOJ
eLIBRO
kino, ke nun estas �ia vico por sidi, diris la kokino: Kluk,
kluk, kial, kial, kial, �u mi havas tempon? Mi devas beki.
Pa, Pa! Kokokodak! Mi estus papag ! Kaj �i ne iris kovi
la an�elan ovon. Kiam �iuj birdoj alternis sur la ora ovo,
elovi�is el �i dian�elo. Kaj kiam ili elovi�is, li komencis
nek beki nek pepi, kiel la aliaj birdoj, sed flugis rekte al
la �ielo kaj kantis Haleluja Hosana. Poste li diris: Birde-
toj, kion mi donu al vi por via amo, ke vi min elkovis?
Por tio vi de nun flugos kiel an�eloj. Jen, vi devas ek-
svingi la flugilojn kaj hop, jam �i flugas. Atentu do: unu,
du, tri! Kaj kiam �i diris tri , �iuj birdoj komencis flugi
kaj ili flugas �is nun. Nur la kokino ne scias flugi, �ar �i
ne volis sidi sur la an�ela ovo. Kaj �i tio estas sankta
vero, �ar tiel �in rakontis la korvo el Karl�tejn.
Atendu do, diris la merlo. Unuaa, du, tri! Kaj tiam
�iuj birdetoj eksvingis la vosteton, eksvingis la flugilojn
kaj ekflugis, �iu por sia kantado kaj sia vivtenado, kiel
instruis tion al ili la dian�elo.
94
NA� FABELOJ
eLIBRO
Josef �apek
La unua rabista fabelo
PRI LA DIKA PRAAVO KAJ LA RABISTOJ
ia mortinta praavo estis profesie mueleja �arpen-
Mtisto kaj krome iam tiam li komercis pri �evaloj
kaj trifolia semo. Estante na�dek-okjara li estis, danke
dion, ankora� gaja kaj vigla ulo, ronda kaj ru�etanta kiel
pomo, ja, e� tiel neordinare dika, ke somere la praavino
metis lin en kelon, �ar supre pro varmo li solvi�us. Li
eklo�is do bele malsupre en la kelo, spiris kaj trinketis
bieron kun sukero kaj �ojis je pri malvarma vetero.
Kiam �esis la sufoka vetero, tiam li eliris, balanc-iris,
mastrumis, intendantis kaj domrigardis, a�etadis, ven-
dadis kaj akiradis, najladis, albatadis kaj �arpentistis,
�vitis kaj penklopodis, trampis en babu�oj kaj klakis per
pantofloj, brave man�is kaj trinkis, kurte, li penadis en
sia konsiderinda a�o kaj respektinda dikeco tiel �arme,
ke �iuj �ojis pro li. Li havis, homo, la plej heroan vent-
ron en la tuta paro�o; ja, nia paro�o anka� fieris pri li.
Iu tia alia en la paro�o ne ekzistis: tiel dika kaj ru�a, tiel
�ultrolar�a kaj balanciranta, kun faltoj �irka� la okuloj
kaj kun tia rondeta nazo kaj dubla mentono.
95
NA� FABELOJ
eLIBRO
Anka� en la aliaj paro�oj ne ekzistis iu tia. Kiam li
veturis al la vendoplaco en Hradec Kr�lov�, �iuj rigardis
lin, �u studento, episkopo a� sinjoro generalo; se nur
malsata studento a� generalo seki�inta kaj morna kiel
haringo, se mem sinjoro episkopo e� ne proksimume
estis tiel dika kaj tiel ru�vanga, tiel lar�statura kaj bele
balancema kiel mia mortinta praavo.
En la viza�o li estis bele razita, sur la nazo, sur la van-
goj kaj oreloj ru�a, preska� violkolora; �irka� la kolon li
ligis buntan tukon, trans lian ventron volbi�is forta ve�-
to kun du vicoj da metalbutonoj, kaj en �i li havis egan
tabakujon, kiu ampleksis funton da flartabako. Tiel li tie
staris inter transportistoj kaj kampistoj, inter muelistoj-
kaj muelejaj �arpentisatoj kaj parolis kaj rakontis, a�
sidis en gastejo, se lin la kruroj doloris, kaj tie ili paro-
lis kaj babilis kaj �ercis. A�, tiaj malnovmodaj kaj solidaj
homoj ne plu ekzistas! Sed al mia praavo okazis aferoj
tute neordinaraj, kiaj nun ne plu okazas.
Foje do li vendis �evalon kaj estis revenanta hejmen
kun la hundo Nukseto kaj kelkcent kronoj en la po�o,
kiam inter la montoj surprizis lin ega tempesto. �ar la
praavo pli �atis bieron ol akvon, rapide li ser�is gastejon,
kie li povus bele en seko finatendi la pluvegon kaj ful-
motondron. Longe-vaste estis nenia konstrua�o, nur en
solejo a�a gastejo �e Pendumito kaj Botelo . Kiel jam la
nomo sugestas, la gastejo ne havis tute bonan reputa-
96
NA� FABELOJ
eLIBRO
cion. Sed �ar lar�e-vaste estis neniu ka�ejo, restis al la
praavo nenio alia ol rifu�i sub la tegmenton �e Pen-
dumito kaj Botelo , kaj li faris tion maleme, dum la plu-
vego tramalsekigis lin �isha�te kaj Nukseton �isoste, kaj
li malbenis la �tormon, trotante preska� spirmanke, al
la gastejo, kies �iuj fenestroj lumis.
Sed kion nek la bona praavo, nek Nukseto e� ne en
son�o atendis, estas, ke �i tie ili enfalos rekte en rabistan
balon. Jes, �uste la plej malbonaj rabistoj havis tie balon
kaj �iuj �i uloj survestis plej diversajn maskojn. Estis �i
tie la estro de la rabistoj, la misfama Lotrando, frake ve-
stita, kun blanka kravato kaj gantoj kiel grandsinjoro, lia
amatino, la ruza kaj pudrita Kokoteta alivestis sin je ba-
letistino, la misfama murdulo Gor�otran�ulo vestis sin
en helbluan kaj ru�etan atlason je pa�io, estis �i tie la
Granda Fripono, la Sanga Jiro kaj xtelulo kaj Longstang,
anka� la mava Tran�emulo kaj la internacia rabisto Di-
namito kaj trompulo Arkifripono, mallonge �ia kanajla-
ro, kiu surmetis maskojn de turkoj, �inoj, ursoj kaj tam-
buristoj, gurdistoj, kavaliroj kaj �onglistoj, ja kiel �io
estas en maskobaloj. �i tie do ili dancis, festenis kaj
amuzi�is kiel tute decaj kaj honestaj homoj, sed el iliaj
sarkasmaj okuloj vidi�is nenio bona. Kaj sub la perukoj
ili havis hirtan hararon, survange cikatrojn. Al la Sanga
Jiro mankis sur la maldekstro du fingroj, sed la restan-
taj estis plenplenaj de ringoj, la manojn ili ne havis la-
97
NA� FABELOJ
eLIBRO
borkonsumitajn, sed kun grandaj �telistaj artikoj kaj
post la ungoj malpura�on kaj kelkaj havis anka� malpu-
rajn orelojn, �ar konstante ili intencas kanajla�ojn kaj
poste forgesas funde lavi sin per sapo kaj varma akvo. Ili [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne