|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
- jest taka piękna pogoda, że szkoda siedzieć w domu.
Może zaprosiłabyś Tylera na przejażdżkę swoim nowym
samochodem? Zwieże powietrze dobrze ci zrobi, bo
ostatnio za często boli cię głowa.
- Boli cię głowa? - podchwycił z troską.
- TrochÄ™.
- Za dużo czyta - wtrąciła Wilhelmina.
- Na litość boską, Willy, to jej zawód - uniosła się
Rosemary. - Jak miałaby polecać czytelnikom książki?
Zmyślać?
Siostra zgromiła ją wzrokiem, ale Rosemary nie ustę
powała. Zaczęły się kłócić, lecz Amelia zauważyła, że
ciocia zerka na nią znacząco. Nagle pojęła! Poczciwa
kobieta sprowokowała awanturę, odwracając uwagę
Wilhelminy i umożliwiając jej wymknięcie się z do-
SHARON SALA
104
mu z Tylerem. On również domyślał się, że coś się
dzieje.
- Amelio, co byś powiedziała, gdybyśmy wstąpili na
farmę? - zaproponował. - Pokazałbym ci, jak pięknie
rosnÄ… moje orzeszki. W tym roku zapowiadajÄ… siÄ™ re
kordowe zbiory.
- Naturalnie. - Amelia nieomal podskoczyła na
krześle z radości.
Wilhelmina zrobiła wielkie oczy i już otwierała usta,
by wydać stanowczy zakaz, kiedy Rosemary, sięgając
po serwetkę, potrąciła łyżeczkę sterczącą z miseczki
z konfiturami. Sos i wiśnie zaplamiły stół.
- Ojej, Willy, zobacz, co zrobiłam! Trzeba zaraz za
brać rzeczy ze stołu i zaprać obrus! - wykrzyknęła Ro
se, podnosząc się gwałtownie z krzesła i znacząco mru
gając do bratanicy. Młodym nie trzeba było tego dwa
razy powtarzać. Tłumiąc chichot, pożegnali się błyska
wicznie i pospieszyli do samochodu. Amelia obiecała
sobie, że kiedy wróci, wycałuje i wyściska kochaną Ro
sie, ich wiernego sojusznika.
Tyler otworzył drzwi pikapa i pomógł Amelii wsiąść.
Dłoń, którą uniósł fałdę powiewnej sukienki, aby nie
zaplątała się w drzwi, znieruchomiała na smukłym, go
rącym udzie. Tyler z wysiłkiem przełknął ślinę. Amber
patrzyła na niego nieprzytomnym, wyczekującym
wzrokiem, lekko rozchylając wilgotne usta. Kusiła go,
wabiła...
Amelia z westchnieniem przyjęła pocałunek. Kur
czowo zacisnęła dłonie na krawędzi fotela.
- JesteÅ› gotowa, kochanie?
PODWÓJNE %7Å‚YCIE AMELII 105
Zamrugała, jak obudzona ze snu. Gotowa? Dla
niego?
- Och, jasne! - wykrzyknęła i rumieniec oblał jej
policzki. - Lepiej jedzmy, zanim ciocia Witty zorientuje
się, że jeszcze...
Tyler roześmiał się w głos.
- Kotku, gdyby twoja ciotuchna wiedziała, jakie
mam wobec ciebie plany, nie pozwoliłaby nam wsiąść
do tego wozu!
Amelia milczała przez całą drogę, nerwowo rozwa
żając, w jakim celu Tyler Savage porywa ją na swoją
farmÄ™.
- Jesteśmy na miejscu - oznajmił, hamując z impe
tem na podwórzu.
- Tak - szepnęła i rozejrzała się wokół, starannie
omijajÄ…c wzrokiem Tylera.
Widział jej zmieszanie, czuł, jak bardzo jest napię
ta. Sam był w nie lepszym stanie. Najchętniej wy
szarpnąłby Amelię z auta, porwał w ramiona i zaniósł
prosto do łóżka. Tymczasem wysiadł i uprzejmie po
dał jej rękę.
- Amelio...
Wreszcie spojrzała na niego.
- Kochanie, nie obawiaj siÄ™, nie zrobiÄ™ ci krzywdy.
Odprężyła się, pamiętając, jak jeszcze niedawno wal
czył w jej obronie.
- Wiem, ale to wszystko jest takie dziwne - wes
tchnęła gorzko. - Od lat mieszkamy w tym samym mie
ście i nigdy dotąd mnie nie zauważałeś. - Zarumieniła
się, ale ciągnęła dalej: - Dla mnie byłeś ważny od za-
106 SHARON SALA
wsze, choć wiedziałam, że nie chcesz o mnie nic wie
dzieć.
- Byłem głupi, Amelio. Tak zwykle jest, że
mężczyzni dojrzewają o wiele pózniej niż kobiety. Na
szczęście dla nas umiecie czekać cierpliwie. - Delikat
nie przesunÄ…Å‚ opuszkiem palca po jej policzku. - DziÄ™
ki, że czekałaś - powiedział, biorąc ją w ramiona.
Amelia drżała. Woń jego ciała i wody kolońskiej,
zmysłowe usta o kilka centymetrów od jej ust - wszyst
ko to doprowadzało ją do szaleństwa.
Tyler ujął ją za rękę i poprowadził ku domowi.
- Chodz, bo jeśli zamarudzimy tak chwilę dłużej,
napytamy sobie kłopotów.
Posłuchała. Kłopoty i tak przyjdą, jeśli nie teraz, to
wkrótce. Tego była pewna.
Przez resztę popołudnia spacerowali, oglądali
i rozmawiali bez końca. Długie, szczere monologi Ty
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plmew.pev.pl
|