|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
szybciutko do mojego świata. Przy odrobinie szczęścia wrócę jeszcze na
poranne wiadomości i zdążę do pracy. A co najważniejsze, nigdy więcej nie
zobaczę tej przeklętej karty!
Wiesz może, gdzie znajdę Cyganów? zapytałam.
Kogo? To odłam z jakiegoś plemienia?
Nie mam pojęcia rzuciłam. Jest mi potrzebny jakiś szaman.
Jesteś dziwna. Kyra spojrzała na mnie z ukosa. Nie rozumiem, co
do mnie mówisz. Jeżeli masz na myśli uzdrowiciela lub kogoś podobnego, to
nie wiem, gdzie można go znalezć. Być może z Hunami lub Wizygotami podąża
czarownica, ale ja bym się bała oddać się w jej ręce.
Cóż& zaczęłam całkiem zbita z tropu. To dokąd zmierzamy?
Musimy koniecznie znalezć jakiś chrześcijan.
Co takiego? Znowu?
Nie zakon, ale jakiś dobrych ludzi, którzy udzieliliby nam schronienia.
W tych stronach jest naprawdę niebezpiecznie. Nikt nie przepada za
chrześcijanami. Ani Hunowie, ani Wizygoci, a tym bardziej Rzymianie.
Daj spokój. Przecież oni wszyscy nie mogą mieć aż tak napiętych
stosunków. Owszem wiedziałam, że sytuacja nie jest zbyt kolorowa, ale żeby
zaraz wszczynać wojny z powodu innej religii? To lekka przesada.
Pewnie będziesz inaczej mówić, jak nas złapią. Nie liczymy się w tym
świecie. Jesteśmy chrześcijańskimi kobietami, co już samo w sobie stawia nas
niżej niż bezpańskiego psa.
To się nazywa szowinizm.
Nigdy nie słyszałam tego słowa.
Cóż& pewnie nie usłyszysz mruknęłam.
Szłyśmy gęsiego. Kyra wysunęła się na prowadzenie i nie powiedziała już
ani słowa. Byłam nawet zadowolona z tego faktu. Przynajmniej nie musiałam
słuchać utyskiwań piętnastoletniej gówniary. Nadal nie miałam pojęcia, jak
mogłam wpaść w takie tarapaty.
Wiesz, który jest rok? zapytałam dziewczynę.
Jest piąty dzień sierpnia 451 roku.
Co takiego? Chyba nie jesteśmy w okolicach Francji?
Okolicach czego? zapytała zaskoczona.
No& Hunowie 20 lipca 451 roku stoczyli walkę w Galii i wygrali
z Aecjuszem. Przewodził im Attyla. Podbili Orlean, miasto które mogło się
bronić kilka miesięcy.
Nie jesteśmy w Galii. Ale z tego, co mi wiadomo, to siedziba króla
Hunów znajduje się gdzieś niedaleko.
O rany szepnęłam.
Za żadną cholerę nie miałam zamiaru trafić pod władzę Attyli. Jeżeli
zostałabym niewolnicą, wszystkie szanse na powrót do domu wzięłyby w łeb.
Attyla został zamordowany w 453 roku podobno przez własną żonę, Ildiko.
Jeżeli rzeczywiście tak było, to Rzym chyli się powoli ku upadkowi i to głównie
przez najazdy barbarzyńców. Aecjusz także długo nie pożyje. Cezarem jest
Walentynian III, według historyków playboy jakich mało, w ogóle nienadający
się do sprawowania władzy. Zabije Aecjusza i sam przyczyni się do swojego
upadku. Tak naprawdę zginą dwaj najlepsi stratedzy V wieku Attyla
i Aecjusz.
Skąd tyle wiesz na temat wojen Rzymu? zapytała Kyra.
Ja& mój ojciec się tym interesował.
Skąd pochodzisz?
Dlaczego nagle się tak mną zainteresowałaś?
Pytam z ciekawości.
Pochodzę z Włoch.
Nie zadała mi żadnego pytania. Znów pogrążyłyśmy się w milczeniu. Upał
dawał się we znaki i miałam ochotę zdjąć moją ciężką szatę. Za każdym
razem chciałam zapytać, kiedy dojdziemy gdziekolwiek, ale zawsze gryzłam
się w język. Prawda była taka, że miałam tylko tą dziewczynę. Coś czułam, że
sama nie dałabym sobie rady. Przynajmniej mogłam napełniać serce złudną
otuchą i maszerować dalej.
Nagle usłyszałam gwar rozmów i tętno codziennego życia. Na początku
myślałam, że to tylko złudzenie, wybryk mego zmęczonego mózgu, ale głosy
stawały się coraz głośniejsze. Kyra też musiała je usłyszeć, bo zwolniła i teraz
zachowywała ogromną ostrożność.
Ruszyłyśmy w odpowiednim kierunku i już po chwili dotarłyśmy do końca
lasu. Przed nami rozciągała się ogromna połać wolnej przestrzeni i jakieś
dziesięć metrów dalej stały pierwsze drewniane chaty. Odetchnęłam z ulgą i już
chciałam pobiec w stronę cywilizacji, gdy poczułam mocny uścisk Kyry.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plmew.pev.pl
|