|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Co powiesz na to, żeby zrobić to jeszcze raz?
Usiadł obok niej i wziął ją za rękę.
- Jak sobie życzysz, kochanie. - Pochylił się, żeby
pocałować wnętrze jej dłoni.
Potem bardzo powoli przesuwał wargi coraz wy
żej. Kiedy dotarł do zgięcia jej łokcia, usłyszał jęk.
Meredith nie ukrywała, że go pragnie. Po omacku
poszukała jego ust i wpiła się w nie.
- Kochaj się ze mną, Chuck - wyszeptała, widząc
pożądanie w jego oczach.
Piersi rozsadzały jej bluzkę, sutki stwardniały
w oczekiwaniu na to, co się zdarzy.
Tymczasem on znieruchomiał z rękami opartymi
o biodra.
Nie mogła dłużej czekać. Wyszarpnęła bluzkę ze
spodni i ściągnęła ją przez głowę.
- Zrób to... Teraz. Zaraz.
Chuck oddychał chrapliwie. Jeszcze żadna kobieta
nie wydała mu podobnego rozkazu.
To było... To było niesamowite.
- Dotknij mnie - powiedziała błagalnie.
Zerwał z niej stanik i złapał wargami naprężo
ny sutek. Ręką pieścił jej drugą pierś. Potem przy
ciągnął ją do siebie i gradem pocałunków okrył oba
sutki.
Ciało Meredith było jak z wosku - poddawało się
każdej pieszczocie.
Rozpiął jej dżinsy i omal nie stracił kontroli nad sobą,
kiedy pod palcami poczuł wzgórek łonowy. Ona wygięła
się w łuk, żeby ułatwić mu dostęp do siebie. Była wil
gotna i gotowa na jego przyjęcie. Drgnął i jednym szyb
kim ruchem zdjął z niej resztę ubrania.
Meredith wyciągnęła rękę i rozpięła mu klamrę
u spodni. Widział, jak przygryzając wargi, patrzy sze
roko otwartymi oczami na jego wyprężony w erekcji
członek. I pomyśleć, że jeszcze niedawno miał ją za
lodową księżniczkę.
- Kochanie... - wyjąkał. - Na pewno tego chcesz?
Nie chciałbym...
Zamiast odpowiedzi rozchyliła dłońmi swoje
uda.
Chuck przestał pytać. W ogóle przestał myśleć.
Kochali się jak para szaleńców, raz, drugi i trzeci,
do utraty tchu.
Kiedy zmęczona Meredith opadła na poduszki ka
napy, była pewna, że jeszcze nigdy w życiu nie czuła
się tak wspaniale.
Całe jej ciało śpiewało ze szczęścia. Przytulona do
Chucka zapadła w głęboki, spokojny sen.
Chuck obudził się nagle. Trzymał w ramionach
śpiącą Meredith - dziką i namiętną kobietę, która za
czynała znaczyć dla niego coraz więcej.
Bał się tego. Wiedział; że jest dziewczyną z miasta,
która odejdzie, kiedy tylko okoliczności na to pozwo
lą. Życie na ranczu nie było dla niej.
Leżąc w ciemności, Chuck zastanawiał się, czy on
- stary człowiek po trzydziestce, powinien angażo
wać się w związek?
Nie. Zdecydowanie nie.
Postanowił wstać i sprawdzić, co dzieje się u Maggie.
Otulając Meredith kocem, nie mógł się powstrzy
mać, żeby nie ucałować jej złocistych włosów.
Był już ubrany, kiedy z interkomu dobiegło go za
niepokojone parsknięcie Maggie.
Dziwne. To nie były odgłosy, jakie wydaje rodząca
klacz.
Podbiegł do drzwi i wpadł do stajni. Dym! Gdzieś
się paliło. Maggie, która wyczuła to natychmiast, mia
ła przerażone oczy. Położyła uszy po sobie i biła ko
pytami w ziemię.
Chuck odwrócił się na pięcie i w kilku susach zna
lazł się przy Meredith.
- Obudź się! - zawołał. - Gdzieś się pali. Nie
wiem, dlaczego nie odezwał się jeszcze alarm. Ubierz
się jak najszybciej. Musimy wyprowadzić stąd Mag
gie i odnaleźć źródło ognia.
Nigdy nie widział kobiety, która ubrałaby się tak
szybko.
Widać, że służyła w armii. Ledwie zdążył sięgnąć
po latarkę, kiedy ona, całkowicie gotowa, stała przy
drzwiach prowadzących do stajni.
Właśnie wtedy rozległ się ryk syreny, a z umiesz
czonych w ścianach hydrantów chlusnęła woda.
- Ja wezmę Maggie - krzyknął - a ty otwórz
drzwi! Ale nie wychodź pierwsza, bo ktoś może cze
kać na zewnątrz, aż się pojawisz.
Zanim zdążyli wyprowadzić klacz, całe ranczo by
ło już na nogach.
Zewsząd biegli półubrani ludzie, nawołując się
i przepychając.
Chuck oddał Maggie jednemu z nich.
- Jake! - zawołał na widok starszego człowieka,
który stanowczym głosem wydawał polecenia zde-
zorientowanym robotnikom. - Wiesz, gdzie wybuchł
pożar?
- Prawdopodobnie w belach słomy na tyłach pu
stej stajni dla źrebaków. Jedna ściana stanęła w ogniu
jak pochodnia. Żeby coś takiego wydarzyło się akurat
wtedy, kiedy brakuje nam ludzi!
W tej chwili pojawiła się Abby, rozczochrana,
w niedopiętej koszuli, którą biegnąc wpychała
w spodnie.
Na jej widok Meredith bezwiednie dotknęła włas
nej głowy. Wyglądała podobnie. Ani śladu warkocza.
Bardzo nieregulaminowo.
Przeczesała nerwowo włosy, próbując doprowa
dzić je do ładu - bezskutecznie.
- Meri! - zawołał Chuck, który pojawił się nagle
obok. - Trzymaj się Abby, dobrze? Ona dopilnuje,
żeby nic ci się nie stało. Idę gasić stajnię. Musimy
uruchomić motopompy. Użyjemy helikoptera do
transportu wody z rzeki.
- Ja też mogę wam pomóc.
-
Mowy nie ma. - Abby pokręciła stanowczo gło-
z rzeki.
- Nie. To zbyt niebezpieczne. Abby, trzymajcie się
z daleka, bo lada moment runie dach. I nie spuszczaj
Meri z oka. Podejrzewamy z Jakiem, że ktoś mógł
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plmew.pev.pl
|