CD2 Daj mi piÄ JĂłzef Augustyn SJ

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Ulegalibyśmy niebezpiecznemu złudzeniu lekceważąc działanie i wpływ szatana.
Kontemplacja walki Jezusa ze złym duchem skłania nas do liczenia się z działaniem złego
w naszym życiu.
Prośmy Ducha Zwiętego o światło, abyśmy uczyli się mądrości rozeznawania duchowego.
Ona bowiem pozwoli nam odróżnić działanie Chrystusa od działania Anty Chrystusa. Ona
również pokaże nam, w jaki sposób zarówno szatan jak i Duch Zwięty posługują się naszym
wewnętrznym ubóstwem, naszą słabością i zranieniem, które w nas są. Szatan posługuje się
tym wszystkim, aby nas doprowadzić do zguby. Duch Zwięty zaś posługuje się tym, aby nas
doprowadzić do Boga i Jego miłości.
b) Pełen Ducha Zwiętego
Pełen Ducha Zwiętego, powrócił Jezus znad Jordanu i przebywał w Duchu Zwiętym na
pustyni czterdzieści dni, gdzie był kuszony przez diabła (Ak 4,1 2). Kuszenie Jezusa na
pustyni zostało umieszczone po chrzcie w Jordanie, podczas którego otrzymał pełnię Ducha
Zwiętego. Otrzymał też zapewnienie Ojca, że jest Jego umiłowanym Synem.
Jezus podejmuje więc walkę z szatanem pełen mocy Ducha; podejmuje walkę ze
świadomością swojego wybrania i miłości swojego Ojca. Ten sam Duch Zwięty, dzięki
któremu Jezus został poczęty w łonie Matki, towarzyszy Mu teraz w chwili kuszenia. To
właśnie moc Ducha Zwiętego pozwala Jezusowi być wiernym misji powierzonej mu przez
Ojca; Duch Zwięty pozwala Mu być wiernym roli ukochanego Syna. Zwiatło Ducha
Zwiętego pozwala Mu odkryć zasadzki szatana. Jezus nie zmaga się z szatanem sam, ale
w jedności z Ojcem, w jedności z Duchem Zwiętym. Trzy Osoby Boskie stają po jednej
stronie walki. Trójca Zwięta stanowi dla szatana fortecę nie do zdobycia.
Jezus, kuszony przez szatana, uświadamia nam, że możemy zwyciężyć złego jedynie tą samą
mocą, dzięki której Syn Boży go zwyciężył. Musimy walczyć z szatanem z tą samą
świadomością, z jaką przystępował do walki Jezus; ze świadomością przybranych dzieci
Ojca; ze świadomością jedności z Duchem Zwiętym. Nierzadko w naszym kuszeniu
koncentrujemy się na samej pokusie. Aatwo wówczas zapominamy o godności synów
Bożych, zapominamy o mocy Ducha Zwiętego. Zapominając zaś o tym, narażamy się na
przyjęcie rozumowania i mądrości kusiciela.
Mądrość złego koncentruje człowieka na rzeczy zakazanej, odwodzi go natomiast od relacji
osobowej. W kuszeniu zakazany owoc znajduje się w centrum życia. Wydaje się być samym
zródłem życia. Tymczasem zródłem życia jest wyłącznie więz z Bogiem. To w relacji do
Stwórcy rodzi się prawdziwe życie, tak jak ziemskie życie człowieka rodzi się w relacji
miłości kobiety i mężczyzny.
Tę koncentrację na zakazanej rzeczy dobrze obserwujemy w kuszeniu pierwszego człowieka.
Kiedy zakazany owoc stał się przedmiotem kontemplacji pierwszego człowieka, wówczas
wydał mu się dobry do jedzenia, piękny do podziwiania oraz konieczny do zdobycia
mądrości.
Nasza więz z Jezusem, a w Jezusie z Ojcem, pozwala nam przezwyciężyć koncentrację na
rzeczach. Więz z Jezusem pozwala nam zdemaskować pokusę kontemplacji zakazanych
rzeczy.
Prośmy w obecnej modlitwie, abyśmy poprzez osobową więz z Jezusem, poprzez słuchanie
Jego Słowa, poprzez kontemplację Jego czynów, uczyli się sztuki demaskowania pokusy
kontemplowania rzeczy. Istotą pokusy nie jest bowiem zakazana rzecz, ale postawa serca,
które adoruje rzeczy zamiast adorować Stwórcę. Istotą grzechu jest przedłożenie rzeczy nad
więz z osobą: z Osobą Boga i z osobą człowieka.
2. Sztandar szatana
Przejdzmy teraz bezpośrednio do rozmyślania o dwóch sztandarach, które podaje nam św.
Ignacy. Jeden sztandar należy do Chrystusa, najwyższego Wodza i Pana naszego, drugi zaś
do szatana, śmiertelnego wroga natury ludzkiej (D, 136).
a) Cele działania złego ducha
Zw. Ignacy zachęca nas, aby widzieć w wyobrazni przywódcę wszystkich nieprzyjaciół na
wielkim polu babilońskim, siedzącego na wielkim tronie jakby z ognia i dymu, w postaci
straszliwej i budzącej grozę (D, 140). Ukazany obraz szatana przekazuje echo wielkich
średniowiecznych scen Sądu Ostatecznego. Natchnieniem dla tych scen były bardziej sceny
biblijne, niż odwołanie się do wyobrazni ludowej.
W obecnym rozważaniu prośmy najpierw o głęboką wiarę, iż rzeczywistość złych duchów
jest straszliwa i budząca grozę, że szatan jest Wielkim Smokiem barwy ognia, mającym
siedem głów i dziesięć rogów (Ap 12, 3), który krąży wokół człowieka, szukając kogo pożreć
(por. 1 P 5, 8 9).
To wyobrażenie szatana oparte na Biblii oddaje cel jego działania: wieczna zatrata
człowieka. Dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka mówi Księga Mądrości
i uczynił go obrazem własnej wieczności. A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła (Mdr
2, 23 24). Szatan sam będąc Zatraceńcem (por. Ap 9, 11), pragnie zatracać i niszczyć
wszelkie dobro i życie wokół siebie.
Aby uświadomić nam pełniej cel działania szatana, św. Ignacy każe rozważać, w jaki sposób
zwołuje on niezliczoną ilość złych duchów i jak ich rozsyła (...) po całym świecie, nie
pomijając żadnej prowincji, żadnego miejsca, żadnego stanu, ani żadnej poszczególnej osoby
(D, 141).
Warto podkreślić, że szatan interesuje się nie tylko całymi narodami, ale każdym
pojedynczym człowiekiem. Wielu mistrzów życia duchowego twierdziło, iż każdy człowiek
ma swojego diabelskiego anioła stróża. Bójcie się tego, który (...) ma moc wtrącić do piekła
(Ak 12, 5). Idąc za tą radą Jezusa, który wiele razy demaskował podstępne działanie złego
ducha, prośmy o wewnętrzny duchowy realizm. Realizm ten pozwoli nam widzieć
zagrożenie płynące ze strony Przeciwnika Boga i człowieka. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne